چه میشد گفت؟ وقتی میخواست سن و سال خودش را به رخ من بکشد و با گفتنِ «پسر گلم» انگار با یک کودک پیش دبستانی حرف میزند و بنابراین از جواب دادن طفره رفت. تازه توصیه ایی هم داشت که کمی هم تاریخ بخوانیم بد نیست! من کم و بیش کتاب تاریخی می خوانم، اما حتما باید بیشتر بخوانم. اما ای کاش خودش هم به توصیه ی خودش گوش میکرد. و اسیر این پیش فرضهای توطئه نمیماند وتازه یک خط بعد به جای «ملت ما» تصمیم نمیگرفت که همیشه گول میخورند. خودش گول حرفهای خودش را میخورد.
راستش حالم از آدمهای که بیشتر از کار، سر و صدا دارند به هم خورد. این جناب «بودای تنها» هم یکی از اینها بود لابد. از این اسم انتخاب کردنش پیداست که چه احساس تبختری به خودش دارد. آخر در وجود خود بودا شک هست، حالا اگر اسم و رسمش در اینجا مد شده و عده ایی میخواهند با ادا درآوردن از کنارش نمیدانم به کجاها، برسند به خودشان مربوط است. اما بی انصافی را نمی شود قبول کرد. وقتی بی هیچ دانستنی و تنها بر پایه ی شایعاتی که با چندبار دهان به دهان شدن میشوند واقعیت، یک سری نظریه پشت هم ردیف کنیم؛ نتیجه خیلی بهتر از این نیست.
هیچ جیز ترسناکتر از این نیست. که پیله های سفالین دورمان را بگیرد و قدرت شکستن هم نداشته باشیم. کاش به جای بودا و تنها، کمی هم فکر میکرد.کاش جواب قانع کننده تری به من میداد.کاش کاش کاش.
درباره این سایت